Respect voor alle alleenstaande vaders en moeders!
Vanmorgen ging mijn wekker. Een keer snoozen, dat kan best, dacht ik.
Gisterenavond had ik al goed met de kids besproken dat ze zelf hun brood moeten maken, omdat papa er deze week niet is. Lieke is blij dat ze het zelf kan doen. Ze vraagt er al een tijdje om, omdat haar vader steeds de 'verkeerde' worst op haar brood doet. Ik dacht me zo goed te hebben voorbereid op het ochtendritueel zonder de hulp van mijn man. Ik had gisterenavond zelfs al mijn eigen salade gemaakt en gedoucht. Zo moeten we het wel op tijd kunnen redden, dacht ik...
Lieke kwam na de wekservice van mama best snel uit bed. Yes! dat scheelt! Daan had wat meer moeite.
De tandenborstels stonden al klaar met tandpasta. Voor Daan had ik zijn kleding voor vandaag ook vast klaargelegd. Hij vindt het altijd fijner als ik kies. Voor Lieke hoef ik dat niet te doen. Al bij het pakken van een schone onderbroek voor haar wordt me al gezegd dat ze dat zelf wil doen. Oké lieverd, pak jij lekker zelf je kleren. Vandaag heb ik me voorgenomen om me niet druk te maken om die hoogwater broek met bruin/zwarte zebra print gecombineerd met een neonroze shirt met 'Daddy's Superstar'.
Adem in... adem uit...
Daan was al beneden. Wat fijn. Oh nee toch niet. Hij ligt verstopt onder het kleedje op de bank. 'Ik ben moe...', zegt hij. Ik geef hem een knuffel en stuur hem weer naar boven om zijn tanden te poetsen. Brood en beleg leg ik vast klaar op tafel. Ik begin aan de fruitbakjes. Gelukkig willen ze allebei kiwi mee naar school.
Voor mezelf had ik gisteren al een smoothie gemaakt, dus die werk ik even snel naar binnen. Daan wil yoghurt als ontbijt. Lieke antwoord na 3 keer vragen dat zij Brinta wil, dus zet ik snel een pannetje melk op.
Daan is inmiddels beneden en begint aan zijn brood. Lieke roept van boven of ik wil komen om haar outfit te checken. Ik vraag haar om het even op de trap te komen laten zien, maar dat doet ze niet. Ik had toch al vrede met alles wat ze aan zou trekken vandaag. Dan is ze opeens een sok kwijt, dus ga ik toch even naar boven. Ook ik kan hem niet zo snel vinden en alle andere sokken zitten natuurlijk niet lekker.
Na een mislukte hulppoging ga ik weer naar beneden en zie ik dat Daan al klaar is met zijn lunchtrommel. Voor mezelf maak ik toch ook maar een schaaltje yoghurt en eet die op terwijl ik bedenk hoe we dit in vredesnaam op tijd kunnen gaan halen. 'We hebben nog 10 minuten jongens, dus we moeten een beetje haast gaan maken.'
Gelukkig gaat het eten sneller dan het aankleden. Als Daan de tassen vult met het fruit, de lunch en een fles water, smeer ik gel in zijn haar. Lieke is ook klaar met eten, dus kunnen we de oordruppels doen. Weer oorontsteking, dus dat komt er deze week nog even bij elke morgen. Natuurlijk moet ze eerst op zoek naar Minnie, want zonder haar knuffel gaat dat druppelen niet.
Daan heeft ondertussen zijn jas en schoenen al aangedaan en haalt zijn fiets uit de schuur. Ik maak een staart bij Lieke en doe ook mijn jas en schoenen aan.
'Welke jas moet ik aan, mama?' Precies nu is ze haar jas kwijt en je snap vast al wel dat het een hele opgave is om een andere jas te kiezen. Wat een fantastische combinatie.
Ik pak mijn fiets uit de schuur, maar Lieke komt nog niet naar buiten. Als ik naar binnen ga om te kijken, is er natuurlijk weer een probleem met de schoenen.
Uiteindelijk rijden we op de fiets door de regen extra snel naar de BSO met een boze Lieke achterop. 10 minuten later dan gepland komen we aan bij de BSO. Allebei geven ze hun moeder een hele dikke knuffel... en nog een... en nog een... en nog een kus.
Met een warm gevoel doe ik mijn oordopjes in, zet ik rustige muziek op en fiets ik verder in de hoogste stand door de regen naar school.
♥
Reactie plaatsen
Reacties